Uit je burn-out met….
Auteur: Boudy Pilgram
Studenten zorgeloos door hun studie…?
Zó zou het moeten zijn tenminste.
Trouw kopt eind 2019: “Burn-outklachten, prestatiedruk en soms zelfmoord: de psychische druk onder studenten is hoog”. Zo ook in het magazine van de Erasmus Universiteit die de sfeer op de universiteit bestempeld als een: “Broedplaats voor burn-outs”.
Eerder zorgwekkend dus!
Wat is er aan de hand met de student?
De vraag stellen is in dit geval hem niet zo makkelijk beantwoorden. Een veelheid van oorzaken kunnen hieraan ten grondslag liggen: druk van sociale omgeving, druk om te presteren, leenstelsel, angst om maar iets te moeten missen (“fear of missing out”), en alles moet vooral leuk zijn en vooral bevestigd worden door de nodige selfies op Social Media.
Maar wat nu als je je niet zo tof voelt en je je elke keer verplicht voelt om dat masker op te moeten zetten om maar te voldoen aan het rolmodel van dé “Student”?
In de jaren van de vorige eeuw was er topmodel: Twiggy. Een superslank fotomodel met een jongensachtig (twijgje) lijf wat geadopteerd werd als “Het” voorbeeld voor alle vrouwen over de hele wereld. Hét rolmodel!
Dat dit bij vrouwen, en hun partners, tot de nodige frustraties leidde laat zich raden
Een Zweeds onderzoek wees uit dat slechts 5 % van alle vrouwen aan dit beeld kon voldoen en dus 95% niet!
Zou zoiets ook niet aan de hand kunnen zijn bij de student? Een image wat geschapen is van: een-alles-is-maakbare-wereld waar alles binnen handbereik aanwezig is. Een beeld van: ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb een fijne familie en veel vrienden, er is genoeg te eten en te beleven, de hele wereld ligt aan mijn voeten dus moet ik wel gelukkig zijn!
Eigenlijk een fata morgana, een drogbeeld waarvan je onbewust “weet” dat je er niet aan voldoen kan of wil maar toch door externe druk, het wordt immers van je verwacht, probeert te passen in het plaatje.
Dalen heb je nodig om hoogtepunten te kunnen bereiken.
Wellicht biedt deze situatie een opening naar vragen bij de student zoals: “Wat wil IK nu eigenlijk?”, ”Wat vind IK nu belangrijk?”, “Waar wil IK heen?”. Zelfreflectie.
Maar misschien ook een mogelijkheid voor schoolorganisaties en overheid na te denken over de manier hoe studies vormgegeven worden. De Agora-school in Roermond laat zien dat het ook anders kan. Niet alle studenten proppen in één en hetzelfde keurslijf maar het onderwijssysteem dienend(!) laten zijn voor de behoefte van de student en de richting waarheen hij of zij zich wil ontwikkelen.
De maatschappij verandert in een turbo-tempo “Mach 3”. We hebben een “Darwinistisch” tijdframe nodig om ons als soort aan te kunnen passen aan veranderingen. Het gaat té snel en we, zo ook de studenten, zijn nog niet toegerust op de uitdagingen van deze tijd.
Simon en Garfunkel zongen het al: “slow down, you move too fast…” maar ook in hetzelfde nummer: “feeling groovy..”
De beste manier om een berg op te fietsen is in je eigen tempo! Vertraag waar nodig, versnel waar kan, kies welke berg jij wilt op fietsen en volg jouw eigen unieke tempo!
Burn-out van de organisatie of….?
Wat maakt dat het ziekteverzuim in sommige branches, organisaties maar blijft stijgen? De CBS-cijfers, tot en met het 3e kwartaal 2019, geven aan dat met name: onderwijs, gezondheidszorg, industrie en openbaar bestuur, “probleemkindjes” zijn. Zijn deze instituten langzamerhand ‘burn-out’ aan het gaan?
In de jaren 70 van de vorige eeuw was het relatief eenvoudig. Een organisatie hoefde zich alleen maar te bemoeien met het rendabel, winstgevend, maken en houden van het bedrijf. De maatschappelijke vraagstukken lagen op het bordje van de overheid (“Stakeholders-theorie” volgens Friedman, 1970).
Hoe anders is het nu!
Onder invloed van diverse “stakeholders” wordt een organisatie nu “gedwongen” om zich bezig te houden problematiek op het gebied van bijvoorbeeld milieu (stikstof), klimaat(CO2), ethiek (zaken doen met Iran). Maar ook vooral hoe gaan we zorgvuldig om met de motor achter elk bedrijf: ons “Human Capital”?
Niet voor niets dat MVO-Nederland zich druk maakt met de 3 P’s: People, Planet en Profit. In dié volgorde!
Initiatieven op het gebied van Duurzame Inzetbaarheid (workability, employability en vitaliteit) komen langzaam van de grond. Maar er is nog een weg te gaan.
Het vergt een verandering in “mindset”. Helaas doet verandering soms pijn en veroorzaakt wrijving. Zoals Remco Claassen zei: “Mensen willen wel veranderen maar willen niet veranderd worden”.
De definitie van “De Organisatie” zal ook herzien moeten worden.
De mooiste: “De organisatie moet zorg dragen voor uitlijning, “alignment” met de omgeving”, in de meest brede betekenis !
Gaan bedrijven dus ‘burn-out’?
Ze zitten in een transitie-fase van “70-er jaren” naar nu en verder. Dat kost “bloed, zweet en tranen” (Hazes) en helaas soms ook (‘burn-out-)slachtoffers. Hoe een en ander zal gaan verlopen is kijken in een vertroebelde kristallen bol.
De tijd zal het leren!
Burn-outmaster gaat Online
Nood breekt wetten. Veel mensen, ziek of niet, “lijden” onder de intelligente ‘lock-down’ die de regering over ons heeft uitgeroepen.
Mensen in de zorg, chapeau!, die dik over hun fysieke en mentale grenzen worden geduwd. Ondernemers die zich ernstig zorgen maken over de toekomst (welke?) van hun bedrijf.
Ouderen die vereenzamen omdat contact tot een minimum moet worden beperkt.
Wie niet, zou ik zo zeggen….
Om al die mensen een hart onder de riem te steken verruimt Burn-outmaster haar behandelmogelijkheden met Online-coaching.
Face-to-face is voor sommigen een ‘ding’. Digitaal veilig (anti-virus!) vanachter de laptop lukt dat allemaal wel. Het is een beetje wennen, ook voor Burn-outmaster, maar de try-outs waren dusdanig positief dat geen belemmering meer in de weg staat.
De eerder aangekondigde GRATIS Intake, om te bepalen waar je ondersteuning bij nodig hebt of gewoon om je verhaal kwijt te kunnen, blijft!
Doe de test op de website: burnoutmaster.nl en wij nemen contact op om de intake te plannen óf stuur een mailtje naar: boudy@burnoutmaster.nl óf bel naar: 0622 700 348
We doen dit Samen!
Workshopcyclus uitgesteld
Het zal niemand verbazen, het Corona-virus eist ook zijn tol in de planning van de Workshopcyclus: “Burn-out en…”. Deze is, totdat meer duidelijk is in de richtlijnen van de regering, tot nader bericht uitgesteld.
Uitstel maar zeker geen afstel!
Workshopcyclus Burn-out
De workshopcyclus “Burn-out en ….” is grotendeels bekend en start vanaf : 26 maart 2020.
Burn-out kent vele facetten en het is dan ook interessant om die vanuit verschillende invalshoeken te belichten.
Data:
26 maart: Burn-out en Yoga
30 april: Burn-out en Traditionele Geneeskunde
28 mei: Burn-out en voeding (*)
25 juni: Hoe kun je Burn-out testen?
24 september: Burn-out en Body Stress Release(*)
29 oktober: Burn-out en Mindfulness(*)
26 november: Burn-out en massage(*)
De met een * gemarkeerde data zijn onder voorbehoud en kunnen gedurende het jaar aangepast worden.
Locatie: Guldeland 25, 2291 VG Wateringen
Kosten: 5 euro
Aanmelding via: boudy@burnoutmaster.nl of: 0622 700 348
Burn-out en zwartgalligheid
De Grieken en Romeinen hadden het over 'melancholia'.
Zij geloofden in de 'humorenleer', waarbij het lichamelijk
en geestelijk welbevinden bepaald werd door de balans
tussen de 4 lichaamssappen: Gele gal, zwarte gal, bloed en slijm.
Volgens artsen uit die tijd verstoorde een overdaad aan
'zwarte gal' het brein.
Dat vertraagde het denken en het bewegen van het lichaam en
zorgde voor leegte, neerslachtigheid, mentale en fysieke uitputting.
Hoe zo is 'burn-out' een ziekte van deze tijd?
(bron: Volkskrant)
Deze Nederlandse coach pakt burn-outs aan op Wall Street en in Silicon Valley
Waar een burn-out in Nederland bijna normaal geworden lijkt, heerst in Amerika nog steeds een groot taboe om opgebrand te raken. Burn-out expert Mascha Mooy doet onderzoek naar het fenomeen op Wall Street en in Silicon Valley.
Of ze niet een keer wilde komen praten bij Google over de preventie van burn-out?De uitnodiging kwam via via in de digitale brievenbus van burn-out expert Mascha Mooy terecht en ze nam hem met beide handen aan. ‘Waar het in Nederland bijna uitzondering is als je géén burn-out hebt gehad, is het in Amerika nog een enorm taboe. Het zegt iets over je doorzettingsvermogen als je in staat bent om lange dagen te werken en verschillende schoteltjes in de lucht weet te houden. Wie niet mee kan komen, heeft dat vooral aan zichzelf te danken, zo lijkt de algemene opvatting.
’En dus vertrok Mooy een aantal jaar geleden voor het eerst naar Silicon Valley om te praten bij de internetgigant over het opbranden van medewerkers en de rol daarbij voor de werkgever. Vorige maand keerde ze terug na een vervolgafspraak én een afspraak bij twee grote advocatenkantoren op Wall Street. ‘Ik heb een groot netwerk, via via kreeg ik de aanbieding om eens in New York City te komen praten over hun preventie.’
Terug in de tijd
Met haar bedrijf Bye Bye Burnout helpt Mooy samen met haar team bedrijven om zich niet alleen beter te wapenen tegen het fenomeen, maar ook medewerkers die wel opgebrand raken zo goed mogelijk te begeleiden. Maar is haar werkwijze in Nederland direct toepasbaar op de Amerikaanse markt? ‘Het taboe maakt dat het een flinke sprong terug in de tijd is. Maar wij liepen tien jaar geleden tegen dezelfde problemen aan.
’En dus kan Mooy putten uit haar kennis en ervaring van de afgelopen jaren. ‘Allereerst is het belangrijk dat het bespreekbaar wordt op de werkvloer. Je maakt je niet erg geliefd door buiten de gebaande paden te gaan en aan de rem te trekken van een trein die altijd maar doordendert, maar je zult wel moeten. Het benoemen als werkgever is erg belangrijk.’
Wat er vervolgens moet gebeuren noemt Mooy ‘een marathon’. ‘Het gaat om de kracht van het repeteren en medewerkers er bewust van maken dat jij als werkgever wilt dat ze gezond blijven werken. Zeker in bolwerken als Wall Street en Silicon Valley – waar lange dagen eerder norm dan uitzondering zijn.’ Waar Mooy eerst vooral argwaan opmerkte, ziet ze nu dat er voorzichtig werkgevers zijn die hun nek uit beginnen te steken. ‘Kijk bijvoorbeeld naar Arianna Huffington, die zelf een burn-out kreeg. Dat zij nu als rolmodel voor een betere werk/privé balans strijdt, draagt enorm bij aan een positiever beeld.’
Overtuiging
Een groot verschil tussen de Nederlandse en de Amerikaanse markt is de manier van overtuigen.‘Waar Nederlanders vooral door de vele ervaringsdeskundigen hebben gezien dat het zo niet langer kan, willen Amerikanen vooral wetenschappelijk onderzoek zien dat aantoont dat het anders moet’, legt Mooy uit. ‘Gelukkig is dat er meer dan voldoende.
’Een ander verschil is de grote claimcultuur die in Amerika heerst – het risico om aangeklaagd te worden voor het minste of geringste maakt werkgevers huiveriger om actie te ondernemen. ‘Ze willen wel actie ondernemen, maar zijn angstig om daarin de verkeerde keuze te maken.’ Wat Mooy nu bij Google ziet is dat opgebrande medewerkers een keuzemenu krijgen voorgeschoteld om beter te worden. ‘Waar het in Nederland normaal is om alle ondersteuning tegelijkertijd en op elkaar afgestemd te bieden, is dit hetgeen waar ze bij Google voor kiezen. Dat is geen duurzame oplossing, maar wel een eerste stap in de goede richting.’
(24-12-2018 “Deze Nederlandse coach pakt burn-outs aan op Wall Street en in Silicon Valley” -MT.nl)
Workshop: “Fit en Vitaal uit je Burn-out!”
Fit en vitaal uit je burn-out!
Het is niet vreemd als je na een burn-out moeite hebt met op gang komen. Misschien loop je vast, raak je sneller geïrriteerd dan voorheen en kan jouw energieniveau wel een flinke oppepper gebruiken. Dat kan anders… tijd voor actie!
Binnen het kader van de workshopreeks ‘…uit je burn-out’ organiseren Burn-out Master Boudy Pilgram en Eddy Borges van Move for Change een geweldig energieke workshop:
Fit en vitaal uit je burn-out!
zaterdag 24 maart 2018
10:00 – 16:00 uur
Welnesscentrum Maassluis – Maasweg 8a-10a – Maassluis
Investering: € 60,- inclusief lunch
Tijdens deze actieve dag ligt het accent op ‘in beweging komen’. Niet alleen lichamelijk, maar juist ook mentaal. Klinkt jou dit als muziek in de oren of wil je meer weten? Neem dan gerust vrijblijvend contact op.
Contactgegevens
Boudy Pilgram – Burn-out Master
06 227 003 48
boudy@burnoutmaster.nl
Eddy Borges – Move for Change
06 588 221 19
moveforchange@fitnesscoachborges.nl
Heel graag tot de 24ste!
Boudy en Eddy
Soms is samen stoppen sterker….. (Roos Schlikker)
Door: Roos Schlikker
Soms is samen stoppen vóór de grens een sterkere stap dan hem over gaan!
Het was nog even afzien. Zo zei hij het. Nog even op hun tanden bijten. Hij en zijn collega’s. Nog even de storm uitzitten die hun botten koud maakte, de eindeloos lange dagen, het doorploegen in de nacht. Ze deden het samen. Dat scheelde. Het kweekte eenheid. Een gevoel van: ‘Wij flikken dit met elkaar. Onze meerderen heersen over ons, maar wij houden vol en doen wat ze vragen. Ons krijgen ze er niet onder.’
Dat vertelde hij al jaren, de vriend die in een organisatie werkt waar het onrust troef is, waar reorganisatie op reorganisatie volgt (nog even en er kwam een reorganisatie om de laatste reorganisatie te reorganiseren), waar werknemers onder het mom van ‘leuke uitdaging’ een compleet extra takenpakket in hun maag gesplitst krijgen (‘Dit moet je zien als een mooie opdracht. Een prachtige kans, jongen!’). Hij ging er slechter uitzien, was prikkelbaar, lachte niet meer, maar het was nog even doorzetten. Daarna zou de rust weerkeren.
Die rust kwam er. Want hij zit nu thuis. Kneiteroverspannen. En hij is de enige niet. Nog even en de bedrijfsarts raakt zelf overwerkt, zoveel jonge bomen raakten er geveld. ‘Hoe kan dat nou?’ vroeg hij mij laatst. ‘We waren hartstikke sterk als team. We hebben dingen gedaan en momenten verdragen waarvan ik nooit had gedacht dat we het zouden kunnen. Moet je ons nu eens zien.’
Als een van hen niet meer kon en ‘leeuwtje’ zei, zouden ze als geheel team stoppen
Het deed me denken aan een stuk dat ik laatst las in Paumen. Altijd tot het uiterste, de biografie van hockeyster Maartje Paumen. In aanloop naar de Olympische Spelen van Londen werd het nationale team op een driedaagse militaire training in Alicante gestuurd. Het werd geen vakantietripje. Eindeloos opdrukken, een berg omhoog lopen met tien liter water, piesen in de bosjes, diezelfde berg oprénnen, niet slapen, eten van de grond en almaar worden toegeschreeuwd. Het was de hel. Maar ook de plek waar iets belangrijks werd bereikt, aldus Paumen. ‘De emoties waren zo intens. De basis voor de Olympische titel is gelegd in Alicante. We zagen elkaar op een andere manier, broos en breekbaar. Je werd teruggeworpen op een dierlijk instinct. Alicante werd een begrip, een soort merknaam.’
Prachtig verhaal natuurlijk over wat afzien kan betekenen. Maar twee jaar later stonden de meiden opnieuw in een legeroverall. En Pauwen werd bang. ‘Die stage in 2012 heeft ons alles gebracht, maar een tweede keer zou mensen kapot kunnen maken.’ De meiden spraken een codewoord af. Als een van hen niet meer kon en ‘leeuwtje’ zei, zouden ze als geheel team stoppen. Midden in de nacht moesten ze sprinten, push-ups en sit-ups doen. En opeens klonk het uit de mond van Carlien Dirkse van den Heuvel. ‘Leeuwtje.’ Alle hockeysters gooiden hun waterfles op de grond en weigerden door te gaan. De staf en militairen waren woedend. Toch was het het beste wat ze konden doen. ‘We kropen als team bij elkaar. Niet in een tent of op de top van de berg, maar het gevoel was identiek.’
En nu prakkeseer ik over mijn vriend die alleen thuis zit. Hij begint binnenkort voorzichtigjes weer met werken en is doodsbenauwd. ‘Ik ben bang dat ik er niet meer bij hoor.’ Bang dat hij niet meer bij het uitgedunde groepje past dat zo hard ‘Alicante’ schreeuwt en nog steeds denkt dat zij het enige juiste doen. Soms is samen stoppen vóór de grens een sterkere stap dan hem over gaan. Wat was er gebeurd als iemand in dat bedrijf ‘leeuwtje’ had durven roepen?
