Turn-around, hét omslagpunt bij burn-out
In het verre Oosten, zo’n 2500 jaar geleden, trekt een Boeddhistische Lama als een reizende Boeddha door het land. Op een gegeven moment komt hij in een dorp waar kennelijk een jaarlijks feest wordt gehouden. Op dat feest worden de jonge mannen van het dorp uitgedaagd om mee te doen aan een levensgevaarlijke challenge. Ze moeten in een draaikolk springen en er weer levend uit zien te komen. Tot nu toe heeft nog niemand het gered… Zo wordt ook de Lama gevraagd om deel te nemen aan het spektakel die daar mee instemt. Hij springt erin en komt er even later levend en wel weer uit. Uitgebreid wordt gevierd dat iemand eindelijk de uitdaging tot een goed einde heeft gebracht. Iedereen wil dan ook weten hoe het dat voor elkaar heeft weten te boksen.
“Als je in draaikolk springt dan is de aanzuiging naar beneden zo groot dat je het met je fysieke beperkingen niet gaat redden om er tegen in te gaan”, vertelt de Lama. “Wat je helpt is mee te gaan met de stroming (mee-stribbelen volgens prof. Weggemans) totdat je de bodem raakt en vaste grond onder je voeten hebt”. “Vanaf dat moment kun je je afzetten zodat je je uit de zuigende kracht van de kolk kunt duwen”.
Een mooie metafoor die, m.i., symbool staat voor wat iemand in een burn-outproces meemaakt.
Mensen komen in spanningsvelden terecht (ontslag, corona) of springen er zelf in (mee blijven draaien in de immer voortdurende “ratrace”).
Soms liggen oorzaken “extern”, buiten je zelf. Het overkomt je. Covid-19 is ons overkomen. Daar kunnen we weinig aan veranderen, dat blijft het feit! (De draaikolk!)
We hebben alleen invloed op wat we met dit gegeven gaan doen. Welke betekenis geven we hieraan, onze perceptie! Worden we boos en richten we een complottheorie gerichte organisatie op waar we de “waanzin” benadrukken? Zijn we gefrustreerd omdat we ons in ons vrijheid worden aangetast? (Tegen de oerkracht van de kolk in zwemmen). Of….. accepteren we de realiteit zoals die is, houden we ons aan de regels, die met de beperkte informatie die we tot nu toe hebben verzameld, en dealen we ermee? (vaste grond onder de voeten)
Soms, de meeste(?), liggen oorzaken intern en komen voort uit onze eigen (doem-)gedachten, onze (belemmerende) overtuigingen
Dingen gebeuren maar we laten ook dingen gebeuren en we zijn dan als topadvocaten die de beschuldigende vinger naar de “ander” laten wijzen. “Het komt door die vervelende leidinggevende”, “de organisatie eist dit van mij”, “de maatschappij vraagt een 24 uurs beschikbaarheid van mij”.
Maar wat is je eigen rol hierin geweest? Wat heb jij gedaan om tactischer met die leidinggevende om te gaan? Of heb je het maar zo gelaten omdat hij toch niet te veranderen is?
Waar staat in je functieomschrijving dat je 24/7 bereikbaar moet zijn? Of zijn dit je eigen geformuleerde aannames?
Je eigen rol! Waar we het dan over hebben is bewustzijn over wat wij belangrijk vinden in ons leven, onze kernwaarden. Maar ook bewustzijn over wie we zijn, onze identiteit. Maar ook de “ikigai-vraag”, wat maakt ons Leven zinvol!
Dit vormt ons fundament vanwaar uit we keuzes maken. De bodem vanwaar we ons weer kunnen afzetten om ons te ontworstelen uit de draaikolk!
