Hoe Wabi Sabi je uit je burn-out helpt!

Kansas zong: “…nothing lasts forever..” en John Legend: “..your perfect imperfections”. In een notedop de betekenis van wat de levensfilosofie “Wabi Sabi” inhoudt.
De schoonheid zien van je (perfecte!) imperfecties en accepteren dat alles vergankelijk is.

Perfectionisme is iets perfect willen maken wat het eigenlijk niet is en nooit zal zijn. Iemand zei ooit: “Perfectionisme is een wedstrijd die je niet kunt winnen!” Een perfecte voedingsbodem voor frustratie en, in het verlengde daarvan, een burn-out.

Wat maakt dat er zoveel mensen er mee door blijven gaan?
Monique Schouten beschrijft in haar boek over Enneagrammen dat perfectionisten opgesloten zitten in hun eigen perfectionisme. Ergens realiseren ze wel dat datgene wat ze willen bereiken niet haalbaar is maar ze blijven het toch nastreven met alle gevolgen vandien.
De Dalaï Lama omschrijft dit fenomeen als: “een extreme vorm van onzekerheid”.

Is het onzekerheid? Iets zo goed willen neerzetten dat niemand er commentaar op kan hebben?
Is het niet willen falen? Is het je willen bewijzen? Voor wie dan? De Ander?

Wellicht is de Wabi Sabi-gedachte wel heel erg behulpzaam in deze. Accepteren van je imperfecties en er de “schoonheid” van inzien en juist als een kracht inzetten. Zoals Jan des Bouvries die nauwelijks een letter kon lezen, hij was dyslectisch, maar zette je hem in een ruimte en hij zag in een oogopslag hoe je die kon “stylen”. Het is de vraag of hij zonder de dyslexie, zijn imperfectie, ook zo’n ruimtelijk inzicht had gekregen(?)
Maar ook de vergankelijkheid inzien van dingen. Niets blijft voor eeuwig alles vergaat. Een rustgevende gedachte dat niemand daar onderuit komt.

Alles en iedereen is perfect zoals het is! Voor dit moment….